ررسی تطبیقی زیبایی شناسی« ایهام »در بلاغت عربی و فارسی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

10.22103/jcl.2013.679

چکیده

چکیده
« ایهام » که به آن « توریه » ، « توهیم » و « تخییل » نیز گفته می شود ، با ارزشترین فنون و هنری ترین آرایة ادبی به حساب آمده است . در ایهام ، سخنور در ترفندی هنرمندانه  و از رهگذر  توسعة معنایی لفظ ، به آفرینش لایه های مختلفی از معنا دست می زند . در تعریف ایهام گفته اند : عبارت است از اینکه لفظی دارای دو معنی نزدیک و دور ( یا غریب ) باشد و گوینده معنای دور را اراده کند، اما شنونده گمان برد  معنای نزدیک اراده شده است . برای ایهام انواع گوناگونی را برشمرده اند، از جمله : ایهام مجرد ، ایهام مرشّح ، ایهام مبیَّن ، ایهام تناسب ، ایهام تضاد ، ایهام مرکب ، ایهام توکید ، ایهام توالد ضدّین ، ایهام تبادر و ...
در این مقاله سعی شده است صنعت ایهام و فرایند تولید آن در انواع مختلفی که از آن ذکر شده است، مورد مطالعه قرار گرفته و تفاوت هایی که در تقسیم آن از نظر بلاغت فارسی و عربی وجود دارد؛ همچنین، ارتباط آن آن با هنر ابهام  بررسی گردد .

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

A Comparative Study of the Aesthetics of Equivoque in Persian and Arabic Rhetoric

چکیده [English]

Abstract
Equivoque is considered as the worthiest and most artistic figures of speech. In equivoque the speaker generatesdifferent levels of meaning through the expansion of meaning for a word. Equivoque is defined as using a word with two meanings andintending for the second far-fetched one while the listener supposes that the first and the clearmeaning should be noted. There are different types of equivoque: solitary (abstract or single), disclosed, proportional, antagonism, complex, double inverse proliferation, and ….
This study tries to investigate equivoque anditscreation process in the different typesmentioned. The differences among classifications− from rhetorical point of view− in Arabic and Persian languages are studied as well.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Key words:Equivoque
  • Mimesis
  • Rhetoric in Arabic and Persian Literature