بازتاب تکرار در سروده‌های سعاد الصباح و نادر نادرپور

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار بخش زبان و ادبیّات عربی، دانشگاه کاشان

2 دانشجوی دکتری زبان و ادبیّات عربی، دانشگاه کاشان

چکیده

شگرد ادبی تکرار، جهت القای موسیقی کلام و انسجام متن، کارکردی­ برجسته­ دارد. این عنصر بلاغی در شعر معاصر، نقشی فراتر از شعر کلاسیک ایفا می­ کند زیرا در شعر نو، وظیفۀ انتقال احساسات و عواطف درونی و ایجاد آهنگ دراماتیک، بر عملکردهای تکرار افزوده­ شده­است. جستار حاضر، بر آن است تا انواع تکرار را در دو دفتر شعری «رسائل من الزمن الجمیل» از «سعاد صباح» و «گیاه و سنگ نه، آتش» از «نادر نادرپور» بررسی­ کند. از جمله دستاوردهای پژوهش، این است که تکرارِ سازه ­های نحوی در سطوح صامت، مصوت، هجا، واژه، ترکیب­های اضافی، جمله­ های خبری و انشایی، در سروده­ های این دو شاعر بروز ­یافته ­است که کاربستِ هرکدام، به متمرکز­شدن دلالت در ذهن خواننده، تداوم یک عمل یا حالت و برجسته­سازی مضمون می­ انجامد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

Reflection of Repetition in the Poems of Soad Sabbah and Nader Naderpour

نویسندگان [English]

  • AmirHossein Rasoulnia 1
  • Mahvash Hasanpoor 2
1 Associate Professor, Kashan University
2 PhD Student of Arabic Language and Literature, Kashan University
چکیده [English]

The literary technique of repetition has a remarkable role in rhythm induction and text coherence. This rhetorical device has more functional role in contemporary than in classical poetry because in contemporary poetry the elements of revealing emotions and internal feeling and also creating dramatic rhythm are amongst features added to functions of repetition device. The present study attempts to investigate various types of repetition used in two books of poetry ‘Rasā’il Min al-Zaman al-Jamīl’ by Soad Sabbah and ‘No Plant and Stone, but Fire’ by Nader Naderpour. It was found that the repetition of syntactic structures is manifest in these two poetries at consonant, vowel, word, and syllable levels, and also in combinations, and declarative and compositional sentences, in a manner to concentrate the readers’ attention on the implication, to sustain an action or situation, and to highlight the theme of poem.
 

کلیدواژه‌ها [English]

  • Contemporary poetry
  • Repetition
  • rhythm
  • Soad Sabbah
  • Nader Naderpour
-کتاب­ها
1- ابن منظور. (1997). لسان العرب، جلد پنجم. بیروت: دارصادر.
2- تفتازانی، سعدالدّین. (1388). مختصر المعانی. قم : دارالفکر.
3- جیدة، عبدالحمید. (1980). الإتجاهات الجدیدة فی الشعر العربی المعاصر. بی­جا: دارالشمال.
4- رجایی، نجمه. (1378 ). آشنایی با نقد ادبی معاصر عربی. مشهد: انتشارات دانشگاه فردوسی.
5- رجاء، عید. (بی تا). لغة الشعر: قراءة فی الشعر العربی الحدیث. مصر: منشأءة الإسکندریة.
6- شفیعی کدکنی، محمّدرضا.( 1389). موسیقی شعر. تهران: آگاه.
7- شمیسا، سیروس. (1373). نگاهی تازه به بدیع. تهران: فردوسی.
8- صالح القیصری، فیصل. (2006). بنیة القصیدة فی شعر عزالدین مناصرة. عمان: دار مجدلاوی للنشر و التوزیع.
9- صباح، سعاد. ( 2006). رسائل من الزمن الجمیل. کویت: دارسعاد الصباح.
10- عبّاس،حسن. (1998م). خصائص الحروف. دمشق: اتّحادالکتاب العرب.
11- علیپور، مصطفی. (1378). ساختار زبان شعر امروز. تهران: فردوس.
12- قویمی، مهوش. (1383). آوا و القا، رهیافتی به شعر اخوان ثالث. تهران: هرمس.
13- مختار عمر، احمد. (1996). اللغة و إختلاف الجنسین. قاهره: عالم الکتب.
14- نادرپور، نادر. ( 1381). مجموعه اشعار. تهران: انتشارات نگاه.
15- نازک الملائکه. ( 1962). قضایا الشعر المعاصر. بیروت: دار العلم للملایین.
- مقاله­ ها
1- بشیری، محمود و خواجه­ گیری، طاهره. (1390). «بررسی سه غزل از سنایی بر پایۀ نقد فرمالیستی با تأکید بر آراء گرامون و یاکوبسن». پژوهش­نامۀ زبان و ادبیات فارسی. سال 3، شمارۀ 9، صص 73-92.
2- روحانی، مسعود. (1390). «بررسی کارکردهای تکرار در شعر معاصر». مجلۀ بوستان ادب. سال 3، شمارۀ 2، صص 146-168.
3- روحانی، مسعود و عنایتی، محمّد. (1389). «کارکرد واج آرایی و تکرار در شعر احمد شاملو». فصلنامۀ پژوهش­های ادبی. سال 7، شمارۀ 28، صص 41-60.
4- روشنفکر، کبری. (1392). «بررسی گونۀ کاربردی زبان زنانه در مرثیۀ معاصر». فصلنامۀ جستارهای زبانی. شمارۀ 3، صص 111-136.
5- السد، نورالدین. (د.ت). «المکونات الشعریة فی بائیة مالک بن ریب». مجلة اللغة و الأدب. شمارۀ 14.
6- عبدالمطلب، محمّد. (1983). «التکرار النمطی فی قصیدة المدیح عند حافظ»: دراسة اسلوبیة. مجلة فصول. الهیئة المصریة العامة للکتاب. شمارۀ 2.