- کتابها
1ـ ابوالفرج الاصفهانی. (1928). الاغانی. القاهره: دارالکتب.
2ـ الحطیئه. (1951). دیوان(شعرالحطیئه). تحقیق عیسی سابا. بیروت: مکتبۀ صادر.
3ـ ــــــــــ.. (1958). الدیوان. شرح ابنالسکیت. تحقیق نعمان طه. مصر: مصطفیالبابی.
4ـ ــــــــــ.. (2005). الدیوان. بیروت: دارالمعرفه.
5ـ الخطیب، حسام. (1999). آفاق الأدب المقارن. دمشق: دارالفکر.
6ـ الفاخوری، حنّا. (1383). تاریخ ادبیّات عربی. ترجمۀ عبدالحمید آیتی. تهران: توس.
7ـ حلبی، علی اصغر. (1364). مقدّمه ای بر طنز و شوخطبعی در ایران. تهران: پیک.
8. خاقانی شروانی، افضلالدّین. (1375). دیوان. تصحیح جهانگیر منصور. تهران: نگاه.
9ـ ــــــــــ . (1373). دیوان. به کوشش ضیاءالدّین سجادی. چاپ چهارم. تهران: زوّار.
10ـ داد، سیما. (1371). فرهنگ اصطلاحات ادبی. تهران: مروارید.
11ـ ریپکا، یان. (1383). تاریخ ادبیّات ایران. ترجمۀ ابوالقاسم سری. تهران: سخن.
12ـ سجّادی، سیّد ضیاءالدّین. (1374). شاعر صبح. تهران: سخن.
13ـ سیّدی، حسین. (1391). بررسی نظریّۀ ادبی. مشهد: ترانه.
14ـ شفیعیکدکنی، محمّد رضا. (1370). موسیقی شعر. تهران: آگاه.
15ـ شمیسا. سیروس. (1375). کلیّات سبک شناسی. چاپ چهارم. تهران: فردوس.
16ـ صفا، ذبیحالله. (1355). تاریخ ادبیّات ایران. تهران: امیرکبیر.
17ـ علوش، سعید. (1987). مدارس الأدب المقارن. المرکزالثقافی العربی.
18ـ مراقبی، غلامحسین. نقد و بررسی شعر هجوی. تهران: سخن.
19ـ نیکوبخت، ناصر. (1380). هجو در شعر فارسی. تهران: دانشگاه تهران.
- مقاله ها
1ـ پارسا، احمد. (1385). «سبک‌شناسی هجویات خاقانی». مجلّۀ دانشکدۀ علوم اجتماعی و انسانی دانشگاه شیراز. دورۀ بیست و پنجم، شمارۀ 3، صص 67ـ57.
2ـ شوشتری‌نژاد، زهرا و رادمنش، عطامحمّد. (1391). «ساختار زبانی و موسیقایی ردیف در شعر خاقانی». کاوش‌نامۀ زبان و ادبیّات فارسی. سال سیزدهم، شمارۀ 24. صص21 ـ 35.
3ـ کرمی، محمّدحسین و دهقانیان، جواد. (1389). «خاقانی، معمار زبان و خیال». فنون ادبی. دورۀ 2، شمارۀ 1، صص1 – 16.
4ـ مصطفوی‌نیا، محمّدرضی و جباری دانالوئی، مهدی. (1388). «مقایسۀ عناصر بلاغی ـ استعاره ـ در حبسیّات خاقانی و ابوفراس حمدانی». مطالعات ادبیّات تطبیقی. شمارۀ10، صص 78 -95.
)